Test of page
Hot breaking News and Knowledge
Thursday, August 2, 2018
Sunday, October 22, 2017
កម្មករជាង ២ ពាន់នាក់តវ៉ារឿងបន្ថយកិច្ចសន្យាការងារ
ភ្នំពេញៈ កម្មករ-កម្មការិនីរោងចក្រផលិតស្បែកជើង ពូយៀន (POU YEUN CAMBODIA
INTERPRISE., LTD) ជាង ២ ពាន់នាក់ នៅភូមិស្លែងរលើង សង្កាត់ទឹកថ្លា ខណ្ឌសែនសុខ កាលពី
ម្សិលមិញបានឈរតវ៉ានៅខាងមុខរោងចក្រដើម្បីទាមទារឲ្យថៅកែរោងចក្រអនុវត្តតាមកិច្ចសន្យា
ចាស់ ដែលមានស្រាប់រយៈពេល ១ ឆ្នាំ ខណៈដែលភាគីរោងចក្របានបន្ថយមកត្រឹម ៣ ខែវិញ។
កញ្ញា ស៊ឹម សាវ៉ន ប្រធានផ្នែកដេរស្បែកជើងនៅរោងចក្រ ពូយៀន បានឲ្យដឹងថាកម្មករនាំគ្នាធ្វើ
បាតុកម្មនេះគឺដោយសារម្ចាស់រោងចក្រខាងលើបានប្តូរកិច្ចសន្យាចាស់ដែលមានរយៈពេល ១ ឆ្នាំ
មកនៅត្រឹមតែ ៣ ខែវិញទើបកម្មករមិនយល់ព្រម និងនាំគ្នាធ្វើការតវ៉ាតែម្តង។ ការបន្ថយកិច្ចសន្យា
នេះគឺជាហានិភ័យមួយសម្រាប់កម្មករដែលងាយនឹងរងការបញ្ឈប់ ឬរំសាយពីការងារ និងខាត
អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗទៀត
កញ្ញាបញ្ជាក់ថា៖ «កាលពីម្សិលម៉ៃ្ងម្ចាស់រោងចក្របានឱ្យអ្នកតំណាងម្នាក់មកហៅពួកខ្ញុំចូលជួបម្តងម្នាក់ៗដោយនិយាយថាភាគីខាងរោងចក្រនឹងធ្វើកិច្ចសន្យារយៈពេល ៦ ខែវិញ ប្រសិនបើនៅតែមិនយល់ព្រមទេនឹងត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការងារនេះទាំងអស់។ ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំមិនព្រមទេ ដូច្នេះទើបពួកខ្ញុំនៅតែលើកគ្នាមកធ្វើបាតុកម្មតវ៉ាដដែលដើម្បីទាមទារលក្ខខណ្ឌចាស់ ២ ចំណុចរួមមានរក្សាទុកកិច្ចសន្យាចាស់ដដែល និងមិនត្រូវកាត់ប្រាក់នៅពេលធ្វើកូដកម្មនេះទេ»។
កញ្ញា វ័ន្ដ ស៊ីម ជាកម្មការិនីរោងចក្រ ពូយៀន រយៈពេល ៧ ឆ្នាំមកហើយបានឲ្យដឹងថាកម្មករទាំងអស់មិនបានទាមទារអ្វីច្រើនក្រៅពីលក្ខខណ្ឌនេះទេទើបកម្មករជំរុញឲ្យភាគីរោងចក្រទទួលយកការអនុវត្តតាមកិច្ចសន្យាចាស់ ដែលមានស្រាប់ ដើម្បីកុំឲ្យកម្មករមានអារម្មណ៍ភ័យព្រួយ ខណៈដែលកម្មករទទួលដំណឹងថារោងចក្រគ្រោងនឹងបិទនាពេលខាងមុខនេះ។
កញ្ញាបញ្ជាក់ថា៖ «ប្រសិនបើពួកខ្ញុំមានកិច្ចសន្យាខ្លីនេះ ពួកខ្ញុំនឹងទទួលបានសំណងតិចតួចបំផុតនៅពេលដែលរោងចក្របិទទ្វារ ហើយពួកខ្ញុំនឹងមិនមានអ្វីមកសំអាងតតាំងនឹងរោងចក្រ បន្ទាប់ពីពួកខ្ញុំបានធ្វើការបម្រើរោងចក្រនេះអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ»។
INTERPRISE., LTD) ជាង ២ ពាន់នាក់ នៅភូមិស្លែងរលើង សង្កាត់ទឹកថ្លា ខណ្ឌសែនសុខ កាលពី
ម្សិលមិញបានឈរតវ៉ានៅខាងមុខរោងចក្រដើម្បីទាមទារឲ្យថៅកែរោងចក្រអនុវត្តតាមកិច្ចសន្យា
ចាស់ ដែលមានស្រាប់រយៈពេល ១ ឆ្នាំ ខណៈដែលភាគីរោងចក្របានបន្ថយមកត្រឹម ៣ ខែវិញ។
កញ្ញា ស៊ឹម សាវ៉ន ប្រធានផ្នែកដេរស្បែកជើងនៅរោងចក្រ ពូយៀន បានឲ្យដឹងថាកម្មករនាំគ្នាធ្វើ
បាតុកម្មនេះគឺដោយសារម្ចាស់រោងចក្រខាងលើបានប្តូរកិច្ចសន្យាចាស់ដែលមានរយៈពេល ១ ឆ្នាំ
មកនៅត្រឹមតែ ៣ ខែវិញទើបកម្មករមិនយល់ព្រម និងនាំគ្នាធ្វើការតវ៉ាតែម្តង។ ការបន្ថយកិច្ចសន្យា
នេះគឺជាហានិភ័យមួយសម្រាប់កម្មករដែលងាយនឹងរងការបញ្ឈប់ ឬរំសាយពីការងារ និងខាត
អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗទៀត
កញ្ញាបញ្ជាក់ថា៖ «កាលពីម្សិលម៉ៃ្ងម្ចាស់រោងចក្របានឱ្យអ្នកតំណាងម្នាក់មកហៅពួកខ្ញុំចូលជួបម្តងម្នាក់ៗដោយនិយាយថាភាគីខាងរោងចក្រនឹងធ្វើកិច្ចសន្យារយៈពេល ៦ ខែវិញ ប្រសិនបើនៅតែមិនយល់ព្រមទេនឹងត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការងារនេះទាំងអស់។ ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំមិនព្រមទេ ដូច្នេះទើបពួកខ្ញុំនៅតែលើកគ្នាមកធ្វើបាតុកម្មតវ៉ាដដែលដើម្បីទាមទារលក្ខខណ្ឌចាស់ ២ ចំណុចរួមមានរក្សាទុកកិច្ចសន្យាចាស់ដដែល និងមិនត្រូវកាត់ប្រាក់នៅពេលធ្វើកូដកម្មនេះទេ»។
កញ្ញា វ័ន្ដ ស៊ីម ជាកម្មការិនីរោងចក្រ ពូយៀន រយៈពេល ៧ ឆ្នាំមកហើយបានឲ្យដឹងថាកម្មករទាំងអស់មិនបានទាមទារអ្វីច្រើនក្រៅពីលក្ខខណ្ឌនេះទេទើបកម្មករជំរុញឲ្យភាគីរោងចក្រទទួលយកការអនុវត្តតាមកិច្ចសន្យាចាស់ ដែលមានស្រាប់ ដើម្បីកុំឲ្យកម្មករមានអារម្មណ៍ភ័យព្រួយ ខណៈដែលកម្មករទទួលដំណឹងថារោងចក្រគ្រោងនឹងបិទនាពេលខាងមុខនេះ។
កញ្ញាបញ្ជាក់ថា៖ «ប្រសិនបើពួកខ្ញុំមានកិច្ចសន្យាខ្លីនេះ ពួកខ្ញុំនឹងទទួលបានសំណងតិចតួចបំផុតនៅពេលដែលរោងចក្របិទទ្វារ ហើយពួកខ្ញុំនឹងមិនមានអ្វីមកសំអាងតតាំងនឹងរោងចក្រ បន្ទាប់ពីពួកខ្ញុំបានធ្វើការបម្រើរោងចក្រនេះអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ»។
ហេតុអ្វីបានជាកូនខ្មែរខ្លះ នៅតែប្រើភាសាខ្លួនមិនត្រូវជ្រុង ?
ហើយវាជាការលើកស្ទួយភាសាខ្មែរឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង និងជាការឆ្លើយតបទៅនឹងច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញមាត្រា ៥ ដែលបានចែងយ៉ាងច្បាស់ណាស់ថា៖ «ភាសា និងអក្សរដែលប្រើផ្លូវការគឺភាសា និងអក្សរខ្មែរ»។ តើហេតុអ្វីបានជាកូនខ្មែរមួយចំនួននៅតែមិនយកចិត្តទុកដាក់ភាសារបស់ខ្លួនទៅវិញ? បើទោះបីពួកគេមានលទ្ធភាពទៅសាលារៀន និងចូលដល់សម័យបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលហើយក៏ដោយនោះ?
សព្វថ្ងៃមើលទៅកូនខ្មែរមួយចំនួននិយាយភាសាខ្មែរខ្លួនឯងមិនច្បាស់ និងសរសេរខុសច្រើន ឬក៏សរសេរពុំមានឃ្លាប្រយោគច្បាស់លាស់នោះទេ ហើយនេះមិនទាន់ពិនិត្យទៅលើខ្លឹមសារនៅឡើយផង។
បញ្ហាប្រើភាសាខ្មែរមិនត្រឹមត្រូវហ្នឹងគឺមកពីកត្តាខាងក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំ និងកត្តាខាងក្រៅការអប់រំផងដែរ ៖
១) កត្តាខាងក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំ៖ ថ្មីៗនេះក្រសួងអប់រំបានធ្វើកំណែទម្រង់បានល្អច្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់តាំងពីការប្រឡងបាក់ឌុបជាគំរូ បង្ហាញភាពយុត្តិធម៌ទាំងកូនសិស្ស ទាំងមាតាបិតាឲ្យតែពួកគេចេះគឺជាប់។
ប្រាក់ខែគ្រូបង្រៀនក៏លោករដ្ឋមន្ត្រី ហង់ ជួនណារ៉ុន ព្យាយាមដំឡើងជូន ហើយសន្យាថានឹងឡើងដល់ ១ លានយ៉ាងតិច រីឯកម្មវិធីសិក្សាក៏មានកំណែទម្រង់ផងដែរ ខណៈការប្រឡងឥឡូវមានសរសេរតាមអាននៅថ្នាក់ឌីប្លូម និងតែងសេចក្តីនៅថ្នាក់បាក់ឌុបដូចដើមឡើងដែរនោះ។ តែអ្វីដែលសំខាន់គឺការធ្វើកំណែទម្រង់ឡើងចុះៗពីមុនមកនៅតែធ្វើឲ្យប៉ះពាល់មកដល់សង្គមសព្វថ្ងៃនេះដោយសារការប្រឡងបែបធ្វើ QCM ដែលមិនចាំបាច់សរសេរទាំងអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ និងគណិតវិទ្យាគឺគ្រាន់តែគូសយកចម្លើយក្នុងប្រអប់ដែលត្រឹមត្រូវគឺគ្រប់គ្រាន់ តែឥឡូវលែងមានដូចអ៊ីចឹងហើយ។
ដូចគ្នានេះដែរ ការប្រែប្រួលនៃការនិយមប្រើពាក្យថ្មីៗខុសពីមុនដូចជាកាលពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ៨០ គឺគ្រូបង្រៀនឲ្យប្រើពាក្យ «ផ្លាកលេខ» ឥឡូវគេប្រើ «ស្លាកលេខ» ឬក៏ពី «ពត៌មាន» មក «ព័ត៌មាន» រីឯការប្រើពាក្យព្យាង្គរាយ ឬក៏ព្យាង្គតម្រួតដូចជាពីមុន «សំរបសំរួល» ដល់ឥឡូវប្រើ «សម្របសម្រួល»។ តែមិនអាចចំណាំព្យាង្គតម្រួតដូចគ្នារហូតបានទេគឺ «ជំងឺ»មិនអាចទៅជា «ជម្ងឺ» នោះទេ ឬក៏មិនអាច «គំរូ» មកជា «គម្រូ» នោះដែរគឺសំខាន់មើលឫសដើមនៃពាក្យរបស់វាមានដែរឬអត់? ជាងនេះទៅទៀតក្រសួងក៏បានផ្តល់ឱកាសឲ្យសាលាឯកជនពង្រឹងសមត្ថភាពទៅតាមសាលារៀងៗខ្លួនផងដែរ
ឆ្នាំនេះលទ្ធផលការប្រឡងបាក់ឌុបជាប់ដល់ ៦៣,៨៤ ភាគរយដែលកាលពីកំណែទម្រង់ដំបូងរបស់លោករដ្ឋមន្ត្រីឆ្នាំ ២០១៤ ជាប់តែ ៤០,៦ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ (MoEYS, 2017)។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាបញ្ហាចោទនៅត្រង់ថាហេតុអ្វីបានជាកូនសិស្សទៅសាលារៀនដូចគ្នាមកផ្ទះវិញមានខ្លះធ្វើកិច្ចការដែលគ្រូដាក់ឲ្យ តែខ្លះបែរជាខ្ជិលទាំងបើកសៀវភៅមើលរំឭកឡើងទៅវិញ? ករណីនេះគឺនៅមានគ្រូខ្លះមិនទាន់បានកែទម្លាប់របស់ខ្លួនផង ឧទាហរណ៍គ្រូដូចគ្នាបើឲ្យគាត់បង្រៀននៅសាលារដ្ឋដូចរាងខ្ជិលដោយធ្វើឲ្យរួចតែពីដៃ ពុំសូវដាក់កិច្ចការឲ្យកូនសិស្សធ្វើនៅផ្ទះទេ ហើយបើមានកូនសិស្សក្រីក្រផងរឹតតែមិនយកចិត្តទុកដាក់ទៅទៀត។
តែបើគាត់ដដែលមកបង្រៀននៅសាលាឯកជនវិញគឺត្រង់កន្ទុយមកបង្រៀនក៏ទាន់ពេលវេលាហើយតាមដានកូនសិស្សល្អតាំងពីដាក់កិច្ចការឲ្យសិស្សធ្វើនៅផ្ទះ។ នេះគឺជាគម្លាតគ្នារវាងកូនសិស្សសាលារដ្ឋ និងសាលាឯកជនដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ការប្រើភាសាខ្មែរ។
ម្យ៉ាងទៀតឪពុកម្តាយធូរធារទៅចង់ឲ្យកូនទៅរៀននៅក្រៅប្រទេសគឺឲ្យរៀនតែនៅតាមសាលាភាសាបរទេស រីឯភាសាខ្មែរគ្រាន់តែបន្ទាប់បន្សំដែលធ្វើឲ្យកូនៗពួកគាត់ខ្សោយអក្សរខ្មែរ ហើយនិយាយភាសាខ្មែរប៉ៃឡាំៗ ឬក៏និយាយខុសឃ្លាសាមញ្ញៗតែម្តងឧទាហរណ៍៖ ឃ្លានទឹក និងពាក់ខោជាដើម...។
២) កត្តាខាងក្រៅប្រព័ន្ធអប់រំ៖ ឪពុកម្តាយមួយចំនួនគឺទំយើកូនពេករឿងភាសាបរទេសឲ្យគេសរសើរថាកូនគេគ្រាន់បើសូម្បីតែនៅផ្ទះនិយាយតែអង់គ្លេសសុទ្ធ ឬក៏ភាសាចិនសុទ្ធដែលឪពុកម្តាយសង្ឃឹមថាភាសាខ្មែរងាយស្រួលរៀនចេះ តែធាតុពិតគឺកូនៗពួកគេនិយាយភាសាខ្មែរអត់ច្បាស់ និងអត់ចេះសរសេរតែម្តង។
ឪពុកម្តាយខ្លះដឹងខ្លួនទាន់ក៏ជួលគ្រូមកបង្រៀនដល់ផ្ទះក៏នៅតែយ៉ាប់ដដែល។ មានករណីឪពុកម្តាយខ្លះមានលទ្ធភាពសម្រាប់ឲ្យកូនសិក្សាគ្រប់គ្រាន់ហើយ តែមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការសិក្សារបស់ពួកគេទេ នៅពេលគ្រូដាក់កិច្ចការឲ្យធ្វើនៅផ្ទះនោះដោយយកលេសរវល់ដែលតាមពិតរវល់កម្មវិធីនៅហាងខាងក្រៅរហូត ហើយចេះតែត្អូញត្អែរថាកូនរៀនសាលាល្អហើយរៀនមិនកើតទៀត។
បញ្ហាដ៏ធំមួយទៀតគឺផលប៉ះពាល់ពីកត្តាជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រពេកធ្វើឲ្យឪពុកម្តាយដាច់ចិត្តឲ្យកូនឈប់រៀនតែម្តងគឺឲ្យពួកគេជួយរកលុយសម្រាប់គ្រួសារ អ៊ីចឹងហើយបានជាគាត់រៀនមិនដល់កម្រិតការអប់រំដើម្បីទាំងអស់គ្នាបញ្ចប់ឌីប្លូមថ្នាក់ទី ៩ ។
រឿងរៀនបានតិចជារឿងមួយ ប៉ុន្តែរឿងដែលសំខាន់មួយទៀតគឺពលរដ្ឋខ្មែរសឹងតែទូទៅហើយដែលមិនមានវប្បធម៌អំណានខ្លួនឯង សូម្បីតែភាសាខ្លួន ឬកាសែតដែលស្តង់ដារភាសាខ្មែរក៏ខ្ជិលអានដែរ តែបែរមកចូលចិត្តគេអានឲ្យស្តាប់ ឬក៏សម្តែងឲ្យមើលទៅវិញ។ ម្យ៉ាងទៀតគឺការសរសេរកាសែតក្នុងស្រុកមានកំហុសច្រើន តាំងពីពាក្យ និងឃ្លាឃ្លោងភ្ជាប់សេចក្តីពីមួយទៅមួយទៀត និយាយចំគឺគ្មានអ្នកកែសម្រួលភាសាខ្មែរមុនការចេញផ្សាយ។
រីឯឯកសារផ្លូវការរបស់ស្ថាប័នរដ្ឋភាគច្រើនក៏សរសេរខុសដែរគឺគ្មានអ្នកកែអក្ខរាវិរុទ្ធទេ បើមើលទៅគេហទំព័ររបស់ស្ថាប័នក៏ដូចគ្នាខ្លះសរសេរឲ្យតែបានៗទៅរួចគ្នា។ យ៉ាងណាមិញរាល់ការបិទប្រកាសហាមប្រាម ឬក៏ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មផ្ទាំងធំៗនៅតាមទីសាធារណៈក៏ខុសពាក្យដែរ។
រាល់កំហុសដែលផ្តើមចេញមកពីការខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្នពីឯកសារ ឬក៏អត្ថបទផ្លូវការចេញផ្សាយបែបនេះហើយធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ការប្រើប្រាស់ភាសាខុសតៗគ្នារហូតនៅពេលប្រើភាសាខ្មែរនៅតាមបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុក ឬក៏ធ្វីធើរនៅតែខុសតៗគ្នាដដែល។
សរុបមកវិញ ចម្លើយដែលថាតើធ្វើមេ្តចដើម្បីកាត់បន្ថយការសរសេរកុំឲ្យចេះតែខុសតគ្នារហូតនោះគឺមានតែឲ្យព័ត៌មានត្រឡប់ជាមួយនឹងហេតុផលសមរម្យមកអ្នកសរសេរខុសនោះឲ្យសមស្របដែលគេអាចទទួលយកបានទោះនៅតាមហ្វេសប៊ុកក្តី សូមកុំឲ្យយោបល់របៀបវាយប្រហារ ឬក៏មើលងាយគ្នាធ្វើឲ្យអ្នកសរសេរខុសទទួលយកមិនបាន។
ស្ថាប័ននីមួយៗទាំងរដ្ឋទាំងឯកជនត្រូវមានអ្នកកែសម្រួលភាសាខ្មែរ មុននឹងចេញផ្សាយឯកសារជាសាធារណៈនោះ ជាពិសេសសារព័ត៌មានហ្នឹងតែម្តងការប្រើកម្មវិធី Open Office ភាសាខ្មែរគឺអាចកែអក្ខរាវិរុទ្ធភាសាខ្មែរផងដែរ។
ចំណែកឯ ការសិក្សារបស់កុមារវិញ បើមិនទាន់មានលទ្ធភាពសមរម្យនោះគឺចាប់ផ្តើមឲ្យកូនៗរៀនអក្សរជាតិខ្មែរខ្លួនឯងសិនព្រោះសាលារដ្ឋមិនបង់ប្រាក់ទេ រួចសឹមបន្តភាសាបរទេសបន្ទាប់ តែសម្រាប់ឪពុកម្តាយមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ហើយគឺឲ្យកូនរៀនទាំងពីរភាសាខ្មែរ និងអង់គ្លេស ឬក៏ចិនទៅគឺទៅដំណាលគ្នាក៏ល្អដែរ ព្រោះការធ្វើកិច្ចការ ឬក៏របៀបអប់រំក៏ប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែរ។ ចេះទាំង ២ ភាសាគឺល្អហើយ ព្រោះនៅពេលដែលចេះភាសាអង់គ្លេសច្បាស់គឺងាយស្រួលក្នុងការបន្តការសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តម និងនៅបរទេស ឬក៏ការប្រកួតប្រជែងទីផ្សារនៅអាស៊ានក៏ប្រើភាសាអង់គ្លេសខ្លាំងណាស់ដែរ។
តែការសិក្សារបស់កូននៅសាលារៀនក៏ប្រើទុនធំមួយដែរ តែឪពុកម្តាយ ឬមាមីងនៅផ្ទះក៏ចូលរួមចំណែកដ៏ធំមួយក្នុងបញ្ហានេះ ជាពិសេសការបត់បែនភាសាខ្មែរថ្មីៗឲ្យទាន់ក៏មានកំហុសច្រើន។ និយាយឲ្យចំគឺសហការគ្នារវាងគ្រូ និងមាតាបិតាសិស្សក្នុងការតាមដានកូនរបស់អ្នកមិនមានន័យថាដណ្តើមផលប្រយោជន៍គ្នាដូចកាលពីជំនាន់មុនៗដែលថា៖ «កូនគេរៀនពូកែមកពីពូជគេពូកែអ៊ីចឹង!» ឬក៏ «មកពីគ្រូល្អ!» អ៊ីចឹងនោះទេ។
មធ្យោបាយដែលអាចទៅរួចគឺការប្រកួតប្រជែងភាសាខ្មែរឲ្យមានការចូលរួមប្រឡងភ្លូកទឹកភ្លូកដីឲ្យដូចការប្រឡងចម្រៀងកុមារ The Voice ករណីហ្នឹងភាសាខ្មែរដឹងតែសរសេរ និងនិយាយជាសាធារណៈលែងសូវខុសហើយ។
បទពិសោធគម្រោងល្អៗដែលកំពុងតែធ្វើឲ្យភាសាខ្មែរឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងនោះគឺគម្រោងរបស់អង្គការ KAPE ដែលជាជំនួយបច្ចេកទេសពីអង្គការ InSTEDD/SPIDER គឺការរៀនសរសេរអក្សរខ្មែរនៅលើ Tablet តែម្តងដើម្បីជំរុញលើកទឹកចិត្តដល់កុមាររៀនសរសេរអក្សរខ្មែរឲ្យត្រឹមត្រូវតាមឌីជីថល (ICT) ដែលបានសាកល្បងរួចហើយនឹងចាប់ផ្តើមឲ្យដំណើរការពេលចូលកងវិញឆ្នាំនេះក្នុងខេត្តកំពង់ចាម ខេត្តត្បូងឃ្មុំ និងខេត្តស្វាយរៀង។
រីឯគម្រោងរបស់អង្គការ UNESCO ក៏ចាប់ផ្តើមបញ្ជ្រាបអក្ខរកម្មភាសាខ្មែរទៅស្ត្រីនៅតាមបណ្តារោងចក្រកាត់ដេរផងដែរ៕
ការប្រើបា្រស់ថង់ប្លាស្ទិកនិងត្រូវបានគេគិតប្រាក់
បានគេគិតប្រាក់នាថ្ងៃអនាគត់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើង។ បើតាមពត៌មានចេញផ្សាយថ្មីៗរបស់
ភ្នំពេញបុស្តិ៍ជាភាសាខ្មែរបានឲ្យដឹងថាការប្រើរប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិកនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងនិង
ត្រូវបានគិតលុយបានគេគិតប្រាក់។
ភ្នំពេញបុស្តិ៍បានឲ្យដឹងទៀតថា ការអនុវត្តន៍ពីការប្រើរប្រាស់ង់ផ្លាស្ទិចនេះនិងត្រូវធ្វើឡើង
ដោយអនុក្រឹតមួយរបស់ក្រសួងកសិកម្ម ដែលបានចែងថា“ផ្សារទំនើបនិងមឈ្ឈមណ្ឌលពា
និជ្ជកម្មនានានិងតម្រូវឲ្យគិតថ្លៃបន្ថែមទៅលើការប្រើរប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិករបស់អតិថិជន”។
បើតាមរបាយការណ៍សិក្សាមួយរបស់អង្ការ ACRA បានប្រាប់ឲ្យដឹងថាស្បោងប្លាស្ទិកជា១០
លានថង់ ត្រូវបានប្រើរបា្រស់ជារាងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងរាជាធានីភ្នំពេញ។ កត្តារនេះបានធ្វើឲ្យមាន
ផលប៉ះប៉ាស់ពាល់យ៉ាងខ្លាំទៅលើបរិស្ថានសង្គម និងបង្ករឲ្យមានភាពកកស្ទះចរន្តទឹកហូតាមលូ
យ៉ាងខ្លាំងនៅរដូវភ្លើយម្តងៗ។
Monday, August 14, 2017
កងរាជអវុធហត្ថមួយក្រុមបាននាំគ្នាចុះប្រម៉ូលសំរាមតាមដងផ្លូវជាតិលេខ២
មួយក្រុមតូច បានចុះប្រមូលសម្រាមតាមដងផ្លូវជាតិលេខ២
ដែលចាប់ផ្តើមពីចាក់អង្រែរក្រោម រហូតដល់ចាក់អង្រែលើ ដល់ផ្សារក្រមួន។ នៅក្នុងសកម្មភាព
ប្រមូលសំរាមនេះ Khmer Global Newz បានសង្កេតឃើញថា បងៗមានការ មមាញឹកនិងការ
ប្រម៉ូលសម្រាមនេះណាស់ ដោយម្នាក់ៗបានកាន់ថង់បាវ អ្នកខ្លះទៀតបានកាន់ដង្កៀ
បសម្រាប់ចាប់់សម្រាមដាក់ក្នុងបាវយ៉ាងមមាញឹក។ បើមើលទឹកមុខគ្រប់គ្នា ម្នាកៗមានភាព
សប្បាយ រីករាយនិងការងារនេះ តែទោះបីជាមានការលំបាកបន្តិចដោយសារកំដៅថ្ងៃក្តៅខ្លាំង
យ៉ាងណាក៏ ដោយ។ ការនេះពិតជាសម្មភាពដល់ល្អមួយសម្រាប់ដាស់តឿន និងជាការលើកទឹក
ចិត្តបងប្អូនដែលរស់នៅនិងប្រកបរបរកស៊ីតាមដងផ្លូវថា គ្រប់គ្នាត្រូវ តែមានភារៈកិច្ចក្នុងការចូលរួម
ថែរក្សាបរិស្ថានដែលគ្រប់គ្នាកំពង់រស់នៅ។ បរិស្ថានស្អាតគឺមិនត្រឹម តែនាំមកនូវសុខភាពល្អប៉ុនោះ
ទែតែ វាពិតជាបានធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាស្រលាញ់និងចង់រស់នៅ។
សហគមន៍និងប្រទេសជាតិទាំងមូល។ អ្វីៗល្អគឺមិនមែចាប់ផ្តើមពីមនុស្សម្នាក់ឬមនុស្សមួយក្រុម
នោះទេគឺវាត្រូវចាបផ្តើមពីការចូលរួមរបស់យើងគ្រប់គ្នា។
Saturday, July 15, 2017
ប្រសាទសំបូរព្រៃគុកត្រូវបានបញ្ចូលជាសម្បត្តិបិតេកភណ្ឌពិភពលោក
សូមអបអរសាទរប្រទេសកម្ពុជាយើងបានដាក់បញ្ចូលប្រាងប្រសាទសំបូព្រៃគុកចូលទៅក្នងសម្បត្តិបេតិគភណ្ឌពិភព លោក។
Subscribe to:
Posts (Atom)